Po wojnie w HCP w Poznaniu zbudowano ponad 120 sztuk parowozów serii Ty43-takich samych jak niemieckie parowozy serii Ty3. W porównaniu do serii BR52 (Ty2) parowozy te miały wydajniejszy kocioł, większą skrzynię ogniową, ruszt i powierzchnię ogrzewalną. Po raz pierwszy zastosowano okrągłe panewki łożysk-z uwagi na łatwość obróbki. Daleko posunięte uproszczenia powodowały niespokojny bieg parowozu. Założenia konstrukcyjne przewidywały jazdę parowozu w obu kierunkach z maksymalną prędkością 80 km/h-było to uzasadnione wojennymi warunkami (brakiem lub uszkodzeniem obrotnic na niektórych liniach), w praktyce jednak postulatu tego nie udało się zrealizować, bowiem główny problem występował z tendrem, który przy prędkości powyżej 60 km/h zachowywał się niespokojnie. Ponadto przepisy na PKP przewidywały, że jazda parowozu tendrem naprzód jest dozwolona z prędkością nie większą niż 50 km/h. W późniejszych latach eksploatacji w niektórych parowozach tej serii zamontowano mechaniczny podajnik węgla.

Ty43-9

Prezentowany w Skansenie parowóz Ty43-9 pracował w latach 1946-1990 (rok skreślenia z inwentarza). W 1993 trafił do Skansenu.

Dane techniczne:

Największa dopuszczalna prędkość konstrukcyjna: 80 km/h
Średnica cylindrów: 630 mm
Skok tłoka: 660 mm
Powierzchnia rusztu: 4,7 m2
Średnica kół napędnych: 1400 mm
Średnica kół tocznych: 850 mm
Całkowity cieżar lokomotywy w stanie służbowym: 96,0t