Była to najliczniejsza seria polskich parowozów-liczyła ponad 600 sztuk. Pierwsze 15 sztuk wykonano w zakładach Schwartzkopff w Berlinie. Dalsze 60 sztuk powstało w zakładach Cockerill i St. Leonard w Belgii. Następne parowozy wybudowano w latach 1923-1933 w Polsce.
Parowozy tej serii mogły ciągnąć po torze poziomym składy o masie 1460 ton z prędkością 60 km/h. Konstrukcyjnie parowozy tej serii były podobne do pruskiej serii G12 z silnikiem bliźniaczym. W 1931 roku przeprowadzono daleko idącą modernizację kotłów, zwiększając liczbę płomiennic i powierzchnię przegrzewacza. Lepiej dobrano średnicę płomieniówek. W efekcie zwiększyła się sprawność kotła a temperatura przegrzania pary wynosiła 380stopni. W okresie powojennym usprawniono przepustnicę. W trakcie produkcji przednią oś Adamsa zastąpiono wózkiem jednoosiowym Bissela uzyskując w ten sposób spokojniejszy bieg parowozu. W trakcie produkcji kilkukrotnie zmieniano system hamulcowy. W ostatnich latach produkcji przedłużono dach budki maszynisty co niewątpliwie poprawiło jej funkcjonalność.

Ty23-104

Prezentowany parowóz pracował w latach 1929-1978, został odbudowany w 1994roku w Chabówce.

Dane techniczne:

Największa dopuszczalna prędkość konstrukcyjna: 60 km/h
Średnica cylindrów: 650 mm
Skok tłoka: 720 mm
Powierzchnia rusztu: 4,5 m2
Średnica kół napędnych: 1450 mm
Średnica kół tocznych: 1000 mm
Całkowity ciężar lokomotywy w stanie służbowym: 94,95t