Pierwszy parowóz tej serii został zbudowany w Fabloku w lipcu 1927 roku na zamówienie koncernu Skarboferm (Polskie Kopalnie Skarbowe na Górnym Śląsku). W następnych latach wykonano po jednej sztuce tego parowozu dla czterech różnych przedsiębiorstw. Kocioł na parę nasyconą, z przepustnicą suwakową połączony był z ostoją za pomocą skrzyni poddymniczej i 2 blach wahadłowych. Parowozy wyposażano m.in. w: stawidło Heusingera z nastawnicą dźwigniową, hamulec ręczny, przerzutowy oraz próżniowy Hardyego (w jednym egzemplarzu-Westinghouse’a). Płomieniówki były stalowe. Parowozy były ekonomiczne w eksploatacji. Skierowano je również do ruchu pasażerskiego na linii Warszawa-Młociny-Łomianki. W 1929 roku zbudowano trzy dalsze egzemplarze o identycznych parametrach technicznych. Od pierwowzoru różniły się kilkoma szczegółami technicznymi i zewnętrznie-wyglądem budki maszynisty i niższym kominem. Masa zmodernizowanych parowozów była o 1,2 tony mniejsza od poprzednika. W latach 1947-1962, na podstawie zachowanej dokumentacji technicznej budowano parowozy nazywane tak jak huta dla której pierwotnie je przeznaczono-„Ferrum”. W latach 1953-1963 wyeksportowano 83 sztuki do Chin, Rumuni i Węgier. Parowozy tej serii nie pracowały na PKP, wykonywały wyłącznie manewry na bocznicach przemysłowych.
TKh49-1
Prezentowany egzemplarz został wyprodukowany w 1961 roku (nr fabryczny 5695). Został przekazany do Skansenu przez Hutę Florian w Świętochłowicach. Został pierwszym i zarazem ostatnim parowozem tej serii na PKP. Jest najmłodszym czynnym parowozem w Skansenie.
Dane techniczne:
Moc: 400 KM (wersje przedwojenne: 450 KM)Średnica cylindrów: 460 mmŚrednica kół napędowych: 1150 mmNadciśnienie w kotle: 13 atPowierzchnia rusztu: 1,7 2Powierzchnia ogrzewalna kotła: 100 m2Masa w stanie próżnym: 34,8 tMasa służbowa: 44,4 tPrędkość maksymalna: 40 km/hPojemnośc skrzyni wodnej: 5,0 m3Pojemność skrzyni węglowej: 1,6 tNajmniejszy dopuszczalny promień łuku: 70 m
Wersja z okresu międzywojennego
Wersja z okresu powojennego-np. Tkh 49-1
Fotorelacje:
